Historia Ojca Damiana z Molokai

Hawaje, rok 1872. Piękny wulkaniczny archipelag, po zachodniej stronie wybrzeża Stanów Zjednoczonych . Nadal niezależne Królestwo, mimo rosnących politycznych wpływów Brytyjczyków
i Amerykanów.

Flamandzki misjonarz ojciec Damian, pełen ideałów trzydziestodwulatek, kładzie podwaliny pod kościoł na wyspie Oahu, kiedy zwraca sie do niego o pomoc Maulani-młoda, czarnoskóra dziewczyna, która ucieka przed płatnymi “łapaczami” polującymi na trędowatych.

Wszyscy, którzy po prymitywnym badaniu w szpitalu w Honolulu wykazują jakiekolwiek symptomy choroby, są łodziami odsyłani na wygnanie na wyspę Molokai.

Trędowaci zajmują część wyspy ogrodzoną dzikim morzem z jednej strony i wysokimi, stromymi skalnymi wzgórzami Pali z drugiej strony. Biali i czarni, wysocy i niscy, umierający i będący jeszcze w dobrej kondycji przywożeni są na tą wyspę, po to by jej już więcej nigdy nie opuścić. Mieszkają w żałosnych warunkach, pozostawieni swemu losowi przez rząd, który jedynie zrzuca na plaże mniej więcej co miesiąc transporty jedzenia i innych produktów. Panuje tu niepokój, chaos i bezprawie. Najsilniejsi i najbardziej zuchwali mieszkańcy wyspy zjednoczyli się w swoim zamiłowaniu do alkoholu i rozpusty. Wszystkie normy odeszly na bok, bo i tak, przecież nikt nie wydostanie sie z tej “przeklętej wyspy”. Premier rządu zwraca sie do Kościoła Katolickiego o interwencje i pomoc w ulżeniu losowi trędowatych.

Ochotnik – ojciec Damian zostaje wysłany początkowo na miesiąc do kolonii trędowatych, ale wkrotce pisze do swoich przełożonych list, prosząc ich o pozwolenie na pozostanie w tym miejscu dłużej i przekazuje prośbę o: sfinansowanie odbudowy kościoła, pomoc medyczną i przybycie zakonnic. Szybko jego aktywność zaczyna odbijać się szerokim echem na świecie i kiedy powraca żeby wyspowiadać się w Honolulu, zostaje powitany przez reporterów. Specjalny wysłannik królewski słyszał już o jego pracy i pełen podziwu zdał relację rodzinie królewskiej, oczekuje więc na niego księżniczka Lilliuokalani. To wszystko budzi niechęć jego zwierzchników kościelnych, którym nie podoba sie skromny ojciec, który poprzez swoją pracę nagle wkracza do świata polityki i władzy. Damianowi udaje sie jednak zebrać środki finansowe, powraca na Molokai i razem z mieszkańcami zaczyna budować osiedle drewnianych chat.

Wkrotce Damianowi zabroniono opuszczać wyspę trędowatych. By zapewnić mu sakrament pokuty, Biskup Maigret spowiada Damiana na łodzi nie schodząc nawet na stały ląd. Ryciny przedstawiające tą scenę zostają opublikowane w gazetach, a księżniczka Lilliuokalani decyduje się odwiedzić wyspę w towarzystwie swojej świty.  Ojciec Damian wraz ze swoimi przyjaciółmi oprowadza gości po wyspie. Księżniczka nie kryje swojego podziwu, a Damian prosi skromnie o pomoc.

Osada rozrasta się i teraz kolonia trędowatych odwiedzana jest przez lekarzy-ochotników.
Jeden z nich bada ojca Damiana i odkrywa, że ma on pierwsze symptomy trądu. Kiedy na wyspę przybywa brat Dutton, przyszly pomocnik Damiana, ten świadomy już swojej choroby nie wyciąga do niego ręki na powitanie, mimo to Dutton bierze dloń Damiana w swoje ręce… Zaczyna się nowa era. Szpital zostaje powiększony, a Damian dyktuje listy do swoich przełożonych, prosząc ich o stałą pomoc.

Na Hawaje przybywają siostry zakonne, które słyszaly o pracy ojca Damiana. Przewodzi im pełna zaangażowania siostra Marianna. Zakonnice zostają jednak w Honolulu, gdyż przełożeni zabraniają im wyjazdu na wyspę Molokai.

Damian mimo oficjalnego zakazu opuszczania wyspy przybywa z krótką wizytą do Honolulu. Witany jest tutaj jako bohater, spotyka się z wiernymi i rodziną krolewską. Na rozkaz przełożonych zostaje jednak poddany upokarzającemu badaniu na domniemaną chorobę weneryczną.

Wkrotce na Molokai silny sztorm powoduje duże zniszczenia. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia ojciec Damian sam aktywnie wspomaga prace remontowe. Pewnego dnia zauważono go na dachu kościoła, który próbował reperować. Musiano użyć siły, by go z powrotem położyc do łóżka. Tak więc, poczucie solidarności wsród mieszkańców oraz niesłabnąca energia i troska Damiana nadal dają tym ludziom nadzieję na lepsze życie.

Zakonnice pod wodzą siostry Marianny nareszcie przybywają na Molokai i prowadzą szpital. Pełen nadziei spokój nastał na “wyspie śmierci”. Niestety nadeszła ostatnia godzina ojca Damiana. Kiedy nagle upada podczas odprawiania nabożeństwa, zostaje zabrany do swojego własnego szpitala, gdzie umiera otoczony przyjaciółmi. Wszyscy trędowaci mieszkańcy wyspy zbierają się przed wejściem w oczekiwaniu na smutną wiadomość…

Miał zaledwie 49 lat kiedy odszedł. Nikt nie miał wątpliwości, że u kresu swej drogi usłyszał słowa: „Pójdź, sługo dobry i wierny, przyjmij koronę tobie przygotowaną. Wejdź do radości twojego Pana.”
W 1936 roku ekshumowano jego ciało i szczątki Ojca Damiana przewieziono do jego rodzinnej Belgii. Pacjenci z Molokai protestowali, lecz bez skutku…

Armia Amerykańska, Flota i Lotnictwo pożegnały go w bardzo podniosły sposób, a w Katedrze w San Francisco odprawiono specjalne nabożeństwo. Ojciec Swięty Jan Paweł II wyniósł ojca Damiana do chwały ołtarzy 5 czerwca 1995 roku, podczas wizyty w Belgii – w ojczyźnie dzielnego i ofiarnego misjonarza.
W uroczyśtości beatyfikacji uczestniczyło 618 dziennikarzy pochodzących z 28 różnych krajow. Relacje z ceremoni ukazały się także we wszystkich krajowych telewizjach w Europie Zachodniej i na Hawajach, a CNN poświeciło 3 minuty księdzu trędowatych.

Ojciec Damian jest jednym z bardziej znanych mieszkanców Hawaii. Jego popiersie wykonane przez Marisol Escobar, znajduje się w Stuart Hall na Capitolu, w Waszyngtonie.

Ojciec Damian był pełnym życia wizjonerem, który walczył o ideały wykraczające poza jego epokę. Nieugięty moralista – na początku, nastawiony jedynie na odnowę chrześcijaństwa na wyspie, w miarę upływu czasu stał się coraz bardziej elastyczny i tolerancyjny, coraz bardziej ludzki w swym współczuciu. Nie kierował się już tylko religijnymi pobudkami, lecz także potrzebą wskrzeszenia człowieczeństwa na wyspie. Nie pragnął niczego innego tylko dobra swoich ukochanych podopiecznych.

Historia Ojca Damiana jest historią wielkiego triumfu dobra nad złem, człowieczeństwa nad brutalną rzeczywistością, historią wiary i wewnętrznego przekonania o godności każdego człowieka.